درباره ی ریشتر
بزرگی زلزله با واحد ریشتر مبین میزان امواجی است که از مرکز زلزله ساطع می شود. اما شدت زلزله با مقیاس مرکالی میزان خرابی های بوجود آمده را مشخص می کند بنابراین ریشتر مبین اندازه ذاتی زلزله است و به نوع ساخت و ساز بستگی ندارد، در حالی که شدت زلزله به ساخت و ساز نیز بستگی داشته و ممکن است دو زلزله با بزرگی های یکسان در مناطق مختلف شدتهای متفاوتی را باعث شوند.
ریشتر مقیاس اندازه گیری شدت زلزله است که توسط چارلز ریشتر و بنو گوتنبرگ در سال ۱۹۳۵ ارائه گردید.
مقدارِ ریشترِ یک زلزله، از محاسبه لگاریتمِ اندازه امواج ثبت شده در یک لرزه نگار بدست می آید. بنابراین اندازه امواجی که منجر به زلزله ای به بزرگی ۵ در مقیاس ریشتر می شود، ۱۰ برابر اندازه امواجی است که یک زلزله ی ۴ ریشتری ایجاد می کند.
میزان انرژی ای که توسط یک زلزله آزاد می گردد، می تواند بسیار بسیار زیاد باشد! انرژی ای که از یک زلزله ی ۵ ریشتری آزاد می گردد، ۳۱٫۶ برابر انرژی آزاد شده از یک زلزله ی ۴ ریشتری است (۳۱٫۶، جذر عدد ۱۰۰۰ می باشد. )
زلزله ای به اندازه ۸٫۹ در مقیاس ریشتر، که اسفندماه ۸۹ در ژاپن به وقوع پیوست،انرژی ای معادل ۱۴۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰ ژول آزاد می کند! بمب اتمی ای که در ۶ آگوست سال ۱۹۴۵ بر روی هیروشیما منفجر شد، فقط ۶۳ تراژول انرژی آزاد کرده بود! بنابراین انرژی ای که طی این زلزله آزاد شده، چیزی معادل ۲۲۳۸۰ برابر آن بمب اتمی است. همچنین این انرژی معادل انفجار ۳۳۶ میلیون تن TNT است. برای اینکه تصور بهتری از این مقدار TNT داشته باشید، خوب است بدانید که این مقدار TNT به قدری است که با آن بتوان تمام سطح کشور ایران را به ارتفاع ۱۲ سانتیمتر با TNT پوشاند!
بزرگترین درجه ریشتری که تاکنون توسط دستگاههای لرزه نگاری ثبت شده‌است. مربوط به زلزله جنوب شرق آسیا می‌شود که در تاریخ پنجم دی ماه سال 1383 اتفاق افتاد که از پی‌آمدهای مهم آن ایجاد امواج سونامی و مرگ صدها هزار نفر بود. بزرگی این زلزله مهیب 9.1 درجه در مقیاس ریشتر بود
